ป.ล. ส่วนตัวผมจะเรียกว่า หอยอีป้าครับ
มันมีที่มา มันมีที่มา
ครั้งแรกที่ผมไปนั่งกินครับ ผมเดินเห็นร้านหอยแคลงลวกข้างถนน ร้านนึง
แบบว่าร้านมันดูซอมซ่อสุดๆ จินตาการว่ารถเข็นลูกชิ้นครับ แล้วมีหอยแคลงวางอยู่ เหมือนตลาดสด
มีหม้อเล็กๆบนเตาแก๊ส 1 ใบ ตะแกลงลวกหอย 1 อัน เก้าอี้ 2 ตัว นั่งหันหน้าเข้ากองหอย
แล้วมีป้า1คน ที่ลวกหอยหน้าตาไม่รับแขก
เอ้า ที่มามันอยู่ตรงนี้ครับ
เค้าบอกให้ผมนั่ง ตรงหน้ารถเข็น แล้วรถมันก็วิ่งผ่านเพราะมันเป็นซอย วันเวย์
ผมก็ถามว่า แล้วรถมันจะไม่ชนเหรอ ผมได้คำตอบมาว่า ชั้นขายอยู่นี่มา 30 ปี ยังไม่ชนใครซักคนเลย
เอ้าแล้วจะเอาอะไรหละ มองหน้าผมแบบเคืองๆ เหมือนจงเกลียดจงชัง (ผมคิดในใจกูลูกค้า..คุณ..นะ)
ระหว่างที่ป้าเค้าลวกหอย ผมก็จะพยายามให้ความรู้สึกมันดีขึ้น เลยทักทายปราศัยไปว่า
อร่อยมั๊ยครับป้า แล้วผมก็ยิ้มๆ
คุณป้าเค้าก็ตอบ ใสอารมณ์เหมือน เป็นศัตรูกันมาก่อน ว่า
ชั้นขายมา 30 ปี ของชั้นมาอย่างงี้ ลูกค้าเยอะแยะไม่เห็นเหรอ (ผมก็คิดในใจอีห่า.......)
จากนั้นก็รับจานหอยจากเค้ามา แล้วก็กิน แบบว่ามันอร่อยมากกกกกกกกกกกก
จากนั้นไม่นาน เค้าก็เริ่มทะเลาะกับสามีเค้า พลานไปหาลูก โอ้แม่เจ้า
ผมก็ก้มหน้าก้มตากินให้หมด จ่ายตังแล้วรีบออกมา
นี่หละครับที่มา หอยอีป้า
