ยึดมั่นมันกัดแน่
ชอบยึดมั่น ระวังมัน จะกัดเอา
เพราะความเขลา ยึดมั่น มีตัณหา
อุปาทาน กอดรัด มัดวิญญาณ์
อยู่ดีดี ก็เป็นบ้า มาทันที
ยึดสิ่งใด สิ่งนั้น แหละมันกัด
กิน,กาม,เกียรติ สารพัด กลีหรือ ศรี
หรือแม้บุตร ภรรยา และ สามี
ความชั่วดี บุญหรือบาป จงทราบกัน
แม้รสสุข ที่อร่อย อยู่กับใจ
ชั่นที่อร่อย แน่นิ่งไป, ถ้ายึดมั่น
จะกลายเป็น ยักษา ขึ้นมาพลัน
แล้วห้ำหั่น กัดเอา อย่าเขลาเอยฯ
ตัวกู-ตัวสู
อันความจริง “ตัวกู” มิได้มี
แต่พอโง่ มันก็มี ขึ้นจนได้
พอหายโง่ “ตัวกู” ก็หายไป
หมด “ตัวกู” เสียได้ เป็นเรื่องดี
เหตุดังนั้น จงถอน ซึ่ง “ตัวกู”
และถอนทั้ง “ตัวสู” อย่างเต็มที่
คงมีแต่ ปัญญา และ ปราณี
หน้าที่ใคร ทำได้ดี เท่านี้เอยฯ
เมื่อกูเก่ง
ฉันมีปัญ- ญาล้น จนหัวโต
พวกแกโง่ ดูหมิ่นฉัน กันจนได้
ฉันอยากฆ่า ตัวตาย ให้ใครใคร
ได้เข้าใจ ว่าใครโง่ โขกว่ากัน
ฉันมีดี อะไรๆ ไม่แกล้วว่า
ฉันเก่งกว่า คนตั้งแสน เป็นแม่นมั่น
หัวฉันโต กว่าหัวช้าง ไม่แกะกัน
ทำไมแก ไม่กลัวฉัน น่าขันเอยฯ
