ของผมเด็กๆพ่อแม่เคยถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไรลูก
ตอบเต็มปากแบบไม่คิดอยากเป็นนักแข่งรถคับ
พ่อและแม่นี่ส่ายหัวเลย555.....พูดต่อว่าแล้วใครจะมาเป็นคนออกเงินให้หล่ะ แล้วไล่ ไปไป๊.....555
ต่อมาผมเรียบจนตรี พ่อแม่จะส่งไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมไม่ยอมไปเพราะห่วงรถ ห่วงเพื่อน
สุดท้ายก็ไม่ได้ไป ได้เข้าไปทำงานในสิ่งที่ตัวเองชอบคือ ขายรถ โตโยต้า
แต่ความชอบกับความเป้นจริงมันไม่เหมือนกันนะคับ
ได้ลองแล้วทำให้รู้ว่ามันไม่ใช่ที่เราชอบ แต่ได้ความรู้มาเยอะมากจากการทำงานครั้งนั้น
สรุปสุดท้าย มานั่งขอพ่อแม่ว่า พร้อมล่ะ ผมพร้อมจะไปเรียนต่อนอกแบบที่เค้าหวังไว้
พ่อแม่ก็ตกลง แต่ด้วยคืนนั้นเอง ผมมีนัดกับเพื่อนกินข้าว เลยขับรถออกไป โทรศัพท์มาแม่โทรเข้ามา
บอกว่า มรึงไม่ต้องไปนอกแล้วพ่อฝากมาบอก เพราะอยู่ไทยยังเที่ยวทุกวันขนาดนี้ ไปนอกจะขนาดไหน......5555
สุดท้ายก็ได้มาทำงานโรงแรมของคุณป้า.......แต่ถามว่าใช่ไหม ตอบว่ายังนะ
ผมอยากมีอะไรเป็นของตัวเองมากว่านี้ เช่นคาร์แคร หรืออะไรเกี่ยวกับรถ แต่การแข่งขันสูงเหลือเกิน....
ของเพื่อนๆเป็นไงมั่งเล่าให้ฟังหน่อยคับ....
