งานเข้าเรื่องอะไรอะ ฟาร์
ส่วนนี้เราอ่านแล้วปีดหวะ กลับบ้านด่วนเลย ..ใคร?..คนเรามันไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆหวะ อยากทำอะไรให้ไครต้องรีบๆทำอย่ารอ เรา..ใคร?..สังวลเลยอะ
เมื่อผมไปส่งแม่ที่บ้าน แม่พูดว่า ' แล้วแม่จะออกไปเที่ยวกับลูกอีกนะ แต่คราวนี้ลูกต้องยอมให้แม่เป็นเจ้าภาพนะจ๊ะ'>
ผมตอบตกลง
'ดินเน่อร์เป็นยังไงบ้าง?' ภรรยาถามเมื่อผมกลับถึงบ้าน
'ดีเยี่ยมกว่าที่ผมคิดไว้มากเลย' ผมตอบ
ไม่กี่วันต่อมา แม่ผมเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน
มันเกิดขึ้นกระทันหันมากจนผมช่วยอะไรไม่ทันเลย
หลายวันต่อมา ผมได้รับจดหมายพร้อมใบเสร็จจากภัตตาคารที่ผมกับแม่เคยไป
มีโน๊ตเล็กๆแนบมาด้วยว่า
' แม่จ่ายค่าอาหารชุดนี้เรียบร้อยแล้ว แม่รู้อยู่แล้วว่าแม่คงไปไม่ได้
แต่อย่างไรก็ตาม แม่ก็จ่ายสำหรับสองคน
คือลูกกับภรรยา ลูกคงเดาไม่ถูกหรอกว่าวันนั้นมีความหมายต่อแม่มากแค่ไหน,>
รักลูกจ้ะ '
วินาทีนั้น ผมเข้าใจถึงความสำคัญของการกล่าวคำว่า ' รัก '
ไม่รู้จริงๆหรอวะเบส
