AE. Racing Club

ท่านใดวิธีการค้าหาตัวเองบ้าง ว่าตัวเองชอบทำงานอะไรที่เหมาะกับตัวคุณที่สุด เหมือน สตีฟ จ็อบส์ ชายผู้เปลี่ยนโฉมวงการไอที

"การที่คุณรักงานที่คุณทำ หากคุณยังไม่เจอหนทางของตัวเอง จงพยายามค้นหาต่อไป อย่าได้หยุดยั้ง"

คนเราบางทีทั้งชีวิตยังไม่รู้เลยครับว่าเราชอบทำงานอะไร ส่วนมากก็ต้องทำงานเพื่อหาเงินทั้งนั้นทั้ง ๆ ที่เราไม่ชอบ บางทีคนรู้ว่าชอบว่าอยากเป็นอะไร แต่ทั้งชีวิตก็ไม่สามารถทำมันได้เพราะต้องทำเพื่อเงินอีกนั่นล่ะ ถ้าทำในสิ่งที่เราชอบได้ก็ดี แต่มันเลี้ยงชวิตเราได้หรือเปล่ากับสิ่งที่เราชอบ แค่นั้นแหละ ที่ทำให้เราไม่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบ ที่เราหวังไว้ กับ ที่นี่ ...ประเทศไทย.. ยากที่เราจะเป็นแบบนั้นครับ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

โดนเลยครับ   :emo2 :emotn

+1 ครับ ทุกวันนี้เป็นทหารเพราะ "ตามพ่อ" ถามว่า "ชอบมั๊ย" ตอบ "เฉยๆครับ" แล้วรักงานแบบไหน ทุกวันนี้ "ยังไม่รู้เลย" เหอๆๆๆ

ที่ชอบกับที่ทำอาจไม่ได้เป็นสิ่งเดียวกัน เอาที่สามารถหาเลี้ยงชีพได้มีความสุขก็แล้วกันครับ

สำหรับผม ชอบอะไร รักอะไร ก็ทำสิ่งนั้น เราจะทำได้ดี

ที่สำคัญ ต้องขยัน อดทน ซื่อสัตย์ต่ออาชีพตัวเอง

ถ้าเจองานที่ใช่สำหรับเราจะเหมือนไม่ได้ทำงานเลยครับ

สำคัญว่าจะหามันเจอหรือป่าวนี่ล่ะสำคัญ

http://www.aeracingclub.net/forums/index.php?topic=102226.msg1717503#msg1717503
เป็นแนวคิดนึง ที่จะทำให้เราหลุดพ่นจากโลกของทุนนิยม ถ้าเรามีความสามารถพอ ชีวิตที่ง่ายๆก็จะเกิดขึ้นกับเราเอง แถมได้สุขภาพที่ดีแบบเงินหาซื้อไม่ได้

 :emo2 :emo2 :emo2 โดนครับน้า กด Like ตรงไหนเนี่ย

ผมรู้อยู่แล้วครับว่าอยากทำอะไรแต่ ถ้าอยากมีชีวิตอิสระ ก็ต้องมีอิสระทางการเงินซะก่อน ซึ่งยากมาก

ต้นทุนชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบได้ แต่บางคนรู้ว่าชอบแบบไหน แต่ทำไม่ได้ มีตัวแปรหลายอย่างในการดำเนินชีวิตของคนเรา

หาตัวเองไม่ยากหรอกครับ ลองสังเกตตัวเองว่าชอบอะไร ทำอะไรถนัดที่สุดแล้วอยู่กับมันโดยที่ไม่เบื่อหน่ายมีความสุข
80% ของสิ่งๆนั้นนั่นล่ะที่จะทำให้เราประสบความสำเร็จ

จงอย่าท้อ บางทีงานที่เรารัก มันก็ลำบาก ถึงเงินจะไม่มากเท่าไหร่แต่มันเป็นสิ่งที่เราชอบ   ทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองล่ะครับ


งานถ่ายรูป งานwebsite ผมก็รักทุกวันนี้ ไหนจะเติมน้ำมันไหนจะต้องกินนู่นนี่เที่ยว shoping ซื้อของให้แฟน
ไหนจะทำรถอีกหลายสิ่ง ที่อยากทำ ยิ่งเวลาหาเงินเองได้โดนไม่ขอพ่อแม่ นะเราจะรู้คุณค่าของเงินขึ้นมาทันทีเลยล่ะ






 

ของผมเด็กๆพ่อแม่เคยถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไรลูก

ตอบเต็มปากแบบไม่คิดอยากเป็นนักแข่งรถคับ

พ่อและแม่นี่ส่ายหัวเลย555.....พูดต่อว่าแล้วใครจะมาเป็นคนออกเงินให้หล่ะ แล้วไล่ ไปไป๊.....555

ต่อมาผมเรียบจนตรี  พ่อแม่จะส่งไปเรียนต่อต่างประเทศ  ผมไม่ยอมไปเพราะห่วงรถ ห่วงเพื่อน

สุดท้ายก็ไม่ได้ไป  ได้เข้าไปทำงานในสิ่งที่ตัวเองชอบคือ  ขายรถ โตโยต้า

แต่ความชอบกับความเป้นจริงมันไม่เหมือนกันนะคับ

ได้ลองแล้วทำให้รู้ว่ามันไม่ใช่ที่เราชอบ  แต่ได้ความรู้มาเยอะมากจากการทำงานครั้งนั้น

สรุปสุดท้าย   มานั่งขอพ่อแม่ว่า พร้อมล่ะ ผมพร้อมจะไปเรียนต่อนอกแบบที่เค้าหวังไว้

พ่อแม่ก็ตกลง   แต่ด้วยคืนนั้นเอง ผมมีนัดกับเพื่อนกินข้าว  เลยขับรถออกไป  โทรศัพท์มาแม่โทรเข้ามา

บอกว่า มรึงไม่ต้องไปนอกแล้วพ่อฝากมาบอก  เพราะอยู่ไทยยังเที่ยวทุกวันขนาดนี้ ไปนอกจะขนาดไหน......5555

สุดท้ายก็ได้มาทำงานโรงแรมของคุณป้า.......แต่ถามว่าใช่ไหม  ตอบว่ายังนะ

ผมอยากมีอะไรเป็นของตัวเองมากว่านี้  เช่นคาร์แคร หรืออะไรเกี่ยวกับรถ แต่การแข่งขันสูงเหลือเกิน....

ของเพื่อนๆเป็นไงมั่งเล่าให้ฟังหน่อยคับ.... :emots

ชีวิตคล้ายผม เลย อ่ะ หัวอกเดียวกัน  ไปนอกก็ห่วงรถ พอจะไปแล้วคิดถึงเราไม่ให้ไปอีก

ชีวิต มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ความสำเร็จจะรอคนที่วางแผนอย่างดีและมีความพยายามอย่างเต็มที่เท่านั้น คนที่รอคอยโอกาส รอความหวัง ดวง รอไปเถอะ

บางคนอยากจะก้าวไปข้างหน้า อยากโตในหน้าที่การงานไปเรื่อยๆ แต่ไม่เคยประเมินความสามารถตัวเอง การทำงานของตัวเอง ไม่เคยพัฒนา
บางคนฝันอยากเป็นเจ้าของกิจการ เบื่อเป็นลูกจ้าง ไม่อยากโดนด่า แต่ไม่เคยเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ประกอบการ ไม่เคยเก็บสะสมเงินไว้ลงทุน เมื่อไรจะได้ทำ ถ้าฝีมือไม่ถึง เจ๊ง ก็โทษดวง

จริงๆ ควรแยกระหว่าง ความสุข ความฝัน ความต้องการ ความโลภ ลอง search หา maslow's law ดู เขาอธิบายไว้ละเอียดดี

ความสุขเริ่มต้นจาก กินอิ่ม นอนหลับ ชีวิตไม่ลำบากดิ้นรนอะไร ปัจจัยพื้นฐานของชีวิตไม่ขาด
ต่อมา คือความมั่นคง
ต่อมา คือความต้องการ
ต่อมา คือความฝัน

คนธรรมดา ได้ทานอาหารอร่อยๆ ทานครบทุกมื้อ ไม่อดอยาก ได้นอนเต็มอิ่ม 7-8 ชม. ไม่ต้องตรากตรำทำงานหนักเกินสมรรถนะร่างกาย ผมถือว่า มีความสุขแล้วทางกาย
ที่เหลือความมั่นคง อยู่ที่ใจแต่ละคนแล้วว่า หวังไว้ขนาดไหน หวังมากก็ทุกข์มาก เท่านั้นเอง นี่แหละที่เขาเรียกว่า พอเพียง

ที่เหลือมันเป็นส่วนประกอบอื่นๆ เช่น อยากได้นู่น อยากได้นี่ อันนั้นเป็นความต้องการ ไม่มีก็ไม่เป็นไร ถ้ามีก็อาจจะมีความสุขมากขึ้น

สูงสุด ความฝัน เช่นอยากเป็นนักแข่ง เป็นไม่ได้ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีความสุข หรือ บางคนฝันอยากเป็นกัปตันเครื่องบิน อยากเป็นนักฟุตบอลทีมชาติ ผิดหวัง ก็ไม่ใช่ไม่มีความสุข ก็แค่ชีวิตมันไม่เติมเต็ม ก็เท่านั้น

คนเรา จะไม่มีความสุข ก็เพราะความอยากนี่แหละ


เรื่องการทำงาน จะบอกว่า ไม่มีงานไหนที่มันสบายอย่างแท้จริงหรอก อะนอกจากให้เช่าที่ เช่าบ้าน แบบเสือนอนกิน สิ้นเดือนรอเก็บตัง

งานทุกอย่าง มีความยาก ความกดดัน ความเสี่ยงในตัว ไม่ว่าจะเป็นลูกจ้าง หรือ นายจ้างก็ตามแต่ ลูกจ้างมักจะบ่น เจ้านายงี่เง่า เบื่อโดนด่า แต่ลองมาเป็นนายจ้างเจอลูกน้องงี่เง่าบ้าง จะเข้าใจ ลองลูกน้องทำพลาดเงินหายไปซัก 2-3 แสนก็สะดุ้งแล้ว ไม่มีอะไรสบายหรอกครับ

แต่มีโอกาสก็เป็นนายจ้างซะ เพราะเรากำหนดชีวิตเราได้่มากกว่า เท่านั้นเอง ไม่ได้สบายกว่าเลย

อย่างน้อยๆ มีงานประจำที่มั่นคง รายได้พอสมควร(กับความสามารถตัวเอง) ก็น่าจะมีความสุขได้แล้วนะ

อยากสูง ต้องเขย่ง อยากเก่งต้องขยันครับ มีแค่นี้เอง ชีวิต

ผมไม่จำเป็นต้องทำงานที่ชอบ แต่ทำงานให้เต็มที่ เพราะมันคือหน้าที่ แล้วก็เอาเงินไปทำสิ่งที่ตัวเองชอบ มันตอบคำถามได้ป่าวนะ

ชีวิตนี้ไม่สิ้น  ก็ดิ้น กันไป .....

จากที่คุณ อธิ กล่าวมา
เรื่องการทำงาน จะบอกว่า ไม่มีงานไหนที่มันสบายอย่างแท้จริงหรอก อันนี้ผมเห็นด้วย

อะนอกจากให้เช่าที่ เช่าบ้าน แบบเสือนอนกิน สิ้นเดือนรอเก็บตัง แต่อันนี้ผมอยากจะบอกว่าต้องมาลองทำดูครับ

คือผมมาช่วยกิจการบ้านเช่าให้ตายายที่สุโขทัยได้สิบกว่าปีแล้วหลังจากที่เรียนจบ มหาลัย ทางด้านศิลป งานไม่เหนื่อยกายครับ แต่เหนื่อยใจค่อนข้างจะเยอะ
สิ่งที่ปวดหัวที่สุดของการมีบ้านให้เค้าเช่าคือ การดูแลไม่ให้ผู้เช่ามีปัญหากัน ถ้ามีปัญหากันเราต้องพยายามไกล่เกลี่ยให้ดีที่สุด
รองมา ผู้เช่าค้างค่าเช่า ต้องตามทวง ทวงไม่ได้ถ้าเงินไม่มากมักจะปล่อยๆไป ถ้าเงินเยอะหลายๆครั้งต้องขึ้นศาล เสียเวลาพอสมควรกว่าคดีจะจบ และได้เงินกลับมาบางทีก็ไม่ค่อยจะคุ้ม
เรื่องเสียภาษี โดยเฉพาะภาษีโรงเรือน ต้องระบุในสัญญาเช่าให้แน่ชัด ใครมีบ้านเช่าเยอะก็กรอกแบบภาษีเยอะหน่อย แต่อันนี้ไม่เท่าไหร่ทำไปซักสองสามปีเดี๋ยวก็ชิน
เรื่องซ่อมแซมบ้านและอาคาร ต้องหาทีมช่างส่วนตัวที่พอจะเรียกใช้งานได้รวดเร็ว และอาจจะต้องยอมจ่ายค่าแรงแพงกว่าปรกตินิดหน่อย เพราะเราไม่ได้จ้างตลอด โดยมากจะรับเป็นจ็อบๆไป
ยิ่งถ้ามีเรื่องรื้อบางส่วนและสร้างใหม่หรือเพิ่มเติม ถ้าต้องการคุมงบเอง ไม่ได้ให้ผู้รับเหมาดูแลทั้งหมดนี่ ปวดหัวอีกหลายเรื่องครับ
ยังมีอีกหลายเรื่องโดยมากจะจุกจิกหยุมหยิม

คือแค่อยากจะแย้งนิดหน่อยว่า หลายๆคนที่ชอบพูดว่า กิจการบ้านเช่าเป็นพวกเสือนอนกิน มันไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไปครับ มันก็มีช่วงเหนื่อยช่วงยุ่งยากงานเยอะ
แต่ในระยะยาวแล้วถ้าอะไรๆมันลงตัวและได้ผู้เช่าที่ดีก็จะค่อนข้างสบายหน่อยตอนช่วงปลายๆครับ :emots :emotp

 มีงานทำ...ดีกว่าไม่มีงานทำ

ของผมชอบเกี่ยวกับรถมาตั้งแต่เด็กพ่อก็เป็นช่าง แต่แม่ไม่ให้เป็นบอกว่าเลอะเทอะ ตอนเรียนก็ดันไปเรียนจบตรีรัฐศาสตร์ ไม่เกี่ยวกับช่างเลยที่บ้านก็ค้าขาย แต่พอมาทำงานก็ได้มาคลุกคลีเกี่ยวกับการซ่อมรถถึงจะไม่ได้ลงมือซ่อมเองก็เถอะ จากที่ไม่เคยเรียนช่างเลยไม่รู้เรื่องเครื่องยนต์เลย แต่ทำงานที่นี่มา10ปีกว่า ทำได้เยอะแล้วผ่าเครื่องไม่เป็นอย่างเดียวก็ดีใจนะที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบมาตั้งแต่เด็ก เงินเดือนก็พออยู่ได้สบายๆ
               แต่พอทำงานมาถึงตอนนี้ก็อยากทำธุรกิจส่วนตัวบ้างเพราะอายุก็เริ่มเยอะแล้ว30ก่าๆอยากเปิดร้านแบตเตอรี่เพราะรู้สึกว่าชอบและถนัด แต่เดี๋ยวนี้ร้านเยอะเหลือเกินแข่งไม่ไหวก็เลยพักไว้ก่อนแต่อนาคตก็จะพยายามทำให้ได้ครับ อาจจะไปทำที่ต่างจังหวัดก็ได้รอเวลาอยู่ครับ

หอพักหรือ อพาร์ทเมนต์ คนคุมต้องกำหนดกติกาให้ชัด และ ต้องทำตามกฎให้ได้ ไม่งั้นหอจะไม่น่าอยู่ทันที

ผมก็มีหอพักอยู่ 2 หลัง ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรเท่าไรครับ ถึงมีก็มีพ่อบ้านแม่บ้านคอยดุแลตลอดเวลา มีอะไรแจ้งได้ 24 ชม. พวกมีปัญหาผมเชิญออกหมดครับ กฎต้องเป็นกฎ เพื่อความสบายใจของลูกบ้าน

แต่จะบอกว่า อพาร์ทเมนตื ถ้าไม่มีเงินเย็น ไม่คุ้มลงทุนนะครับ ซื้อหุ้นปันผลชัวร์ยังคุ้มกว่าเลยบางที ลงทุนก็ศึกษาดีๆครับ

มีไม่กี่สิ่งจริงๆนะที่จะทำให้ชีวิตประสพความสำเร็จ ความตั้งใจ ความพยายาม ความรู้ความสามารถ ความกล้า แต่ทำยาก บางอย่างคิดได้ง่ายๆ แต่บางคนทำได้แค่คิด ถึงเวลาไม่กล้าทำ พอคนอื่นทำกลับมาบอกว่าเห็นไหม บอกแล้วว่าเวิร์ค แบบนี้ครับ พวกไม่มีความกล้า

 ลองค้นหาตัวเองดูว่าขาดอะไรให้ได้ก่อน มุ่งมั่นพอรึยัง เก่งพอรึยัง กล้าพอรึยัง 9ล9 แล้วก็พัฒนาจุดนั้น อนาคตสดใสแน่ครับ

ง่ายๆเลย อิทธิบาท 4

ของผมสิเรียนจบมาเป็น เชฟ

แต่ตอนนี้ทำงานเป็นผู้จัดการร้าน ถามว่าชอบไหม ก็เฉยๆเบื่อๆแต่ก็ต้องทำ ไม่งั้นก็ไม่มีจะกิน

แต่ถ้าเอาที่ชอบจริงๆก็คงเปิด carcare แล้วมีร้านอาหารแนวอิตาเลี่ยนด้านใน

งานตอนนี้ก็โอเค เพราะได้วันหยุดเยอะ แต่เป้าหมายชีวิตม่ายมี...

ชอบไม่ชอบก็ต้อง"""ทำ""" เพราะมันคือหน้าที่ๆเราได้รับมอบหมายหมาย ไม่เบียดเบียนเจ้านาย ทั้งทางตรงและทางอ้อม (ไม่มาสาย  ไม่เลิกงานก่อน  ไม่โดดงานก่อนเวลา เขาเป็นคนจ้างเราเข้าใจดีว่าเงินทุกบาททุกสตางค์ไม่ได้หามาได้ง่าย เป็นต้น )   ไม่เบียดเบียนตัวเอง ( หมั่นพัฒนาความรู้ความสามารถ ทำหน้าที่ๆได้รับมอบหมายมาให้เต็มความสามารถ เขาจ้างเรา10ชม  เราทำเลย 12ชม ต่อวัน แต่ต้องรู้จักพักมั่ง ไม่ใช่ขนาดบ้างาน จนลืม สนใจเรืองคนใกล้ตัวหรือเรืองทางสังคมเลย แต่ก็ไม่ถึงขนาดไป..ยุ่ง..เรื่องชาวบ้านโดยที่เขาก็ไม่ได้ขอ   อันนี้โดนมากับตัวเอง  ซึ้งเลย Y__Y)  ในโลกความเป็นจริง  ไม่มีใครได้งานที่ตัวเองใฝ่ฝัน 100เปอร์เซ็นต์  หรอก  ได้สัก  80 นี้ก็ถือว่าสูงแล้ว   สิ่งสำคัญต้องรู้จุดอ่อน และจุดแข็งของตัวเอง ว่าถนัดอะไรไม่ถนัดอะไร กล้าคิดก็ต้องกล้าที่จะทำด้วย

ตอนนี้ผมกำลังค้นหาตัวเองอยู่ ค้นมา 3-4เดือนละ เริ่มกรอบ อิอิ

ของผมตั้งแต่ขึ้นม.ต้น อยากเรียนช่างยนต์จบมาจะได้เปิดร้าน ประดับยนต์ ร้านซ่อมรถ ร้านcarcare แต่พ่อแม่บอก เคยเห็นช่างคนไหนตัวไม่เลอะบ้าง ไปไหนมาไหนก็อายเขา ดำไปทั้งตัว แต่ในใจผมคิดแต่ว่ารักรถ เรื่องเลอะไม่สนใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เรียนช่าง ความฝันสลายในพริบตา พอเรียนจบม.ปลายก็เรียนม.ราม คณะนิติศาสตร์ ไปใหญ่เลย พร้อมกับทำงานก็พี่ชาย ซ่อมมือถือที่ศูนย์ซัมซุง ทั้งที่ไม่รู้เรื่องมือถือเลย แต่ก็ต้องทำแบบโดนบังคับ เพราะอยากได้รถ จนตอนนี้ กลายเป็นเปิดร้านซ่อม ขาย มือถือ ไปซะแล้ว ทั้งที่ไม่ได้คิดเกี่ยวกับด้านนี้เลย แต่ตอนนี้ก็ทำไปก่อน พอได้ทุนเยอะๆ ก็อยากเปิดร้านประดับยนต์เหมือนกันครับ อิอิ

มีงานอะไรก้ทำไปก่อน ให้มันมีกินไปก่อน
ส่วนความฝัน ก็มาทำที่หลังได้ เมื่อเราพร้อม
อย่างผมชอบถ่ายรูป ชอบรถ
มีเวลาก็ถ่ายรูปไป ไม่ได้อยากถ่ายรูปขาย แต่ถ่ายเพื่อความสุข
มีเวลามีเงินก็ซ่อมรถ ทำรถไปเรื่อยๆ แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้วครับ